Nasza szkoła ma swojego patrona, a jest nim Henryk Sienkiewicz
zawód:
powieściopisarz, publicysta
narodowość:
polska
urodziny:
5 maja 1846 w Woli Okrzejskiej (Podlasie)
zmarł:
15 listopada 1916 w Vevey (Szwajcaria)
dzieła:
„Na marne” (1872) – powieść
„Humoreski z teki Worszyłły” (1872-73) – nowele
„Sielanka” (1875) – opowiadanie
„Stary sługa” (1875) – opowiadanie
„Hania” (1876) – opowiadanie
„Listy z podróży do Ameryki” (1876 – 78)
„Szkice węglem” (1880)
„Za chlebem” (1880)
„Janko Muzykant”(1880)
„Bartek Zwycięzca” (1882)
„Latarnik” (1880)
„Ogniem i mieczem” (1884)
„Potop” (1886)
„Pan Wołodyjowski” (1887 –1888)
„Bez dogmatu” (1891) – powieść
„Rodzina Połanieckich” (1895)
„Quo vadis” (1896)
„Krzyżacy”(1900)
„Na polu chwały” (1905)
„Wiry” (1910) – powieść polityczna
„W pustyni i w puszczy” (1911)
„Legiony” (1914)
Kilka słów o Henryku Sienkiewiczu
Kiedy pewnego majowego wieczoru w kościele parafialnym w Okrzei miejscowy proboszcz chrzcił zaledwie dwudniowe niemowlę, nikt z obecnych nie przypuszczał nawet, że stanie się ono jednym z największych polskich pisarzy, pierwszym w dziejach naszej literatury laureatem Nagrody Nobla.
Rodzice nadali mu imiona: Henryk, Adam, Aleksander Pius. Świat zapamiętał go po prostu jako Henryka Sienkiewicza.
Dwanaście pierwszych lat swojego życia spędził na rodzinnym Podlasiu –
w Grabowcach i w Wężyczynie, gdzie gospodarowali jego rodzice oraz w dworku babci w Woli Okrzejskiej. Państwo Sienkiewiczowie nie mogli zapewnić swym sześciorgu dzieciom beztroskiego życia, bowiem dzierżawione majątki przynosiły bardzo skromne dochody.
Mały Henryk nie marzył o zawodzie pisarza. Słuchając rodzinnych opowieści
o walecznych przodkach, pragnął zostać rycerzem. Śnił też o dalekich podróżach
i niezwykłych przygodach. Nauki początkowo pobierał w domu. Jego pierwszy nauczyciel, Albert Marczewski zapamiętał go jako chłopca o niezwykłej wyobraźni.
Gdy skończył zaledwie dwanaście lat, posłano go do stołecznego gimnazjum. Zamieszkał na stancji na Starówce. Idąc na lekcje, wybierał drogę dłuższą, prowadzącą przez ulicę Piwną. Tam bowiem znajdowały się sklepy z ptakami, które przypominały mu rodzinną wieś i atmosferę rodzinnego domu. Już wtedy jako uczeń zarabiał na swoje utrzymanie, udzielając korepetycji.
W szkole nie należał do prymusów. Po zdaniu matury w 1866 roku został studentem – najpierw na wydziale prawnym, a potem, w myśl życzeń matki – na wydziale lekarskim. Rok później przeniósł się na wydział filologiczny.
W jego życiu prywatnym ważną rolę odegrały kobiety, cztery Marie. Z Marią Szetkiewiczówną miał dwoje dzieci: Jadwigę i Józefa. Niestety, zmarła ona na gruźlicę. Wychowaniem dzieci zajęli się dziadkowie Szetkiewiczowie. By zapomnieć o nieszczęściu, podróżował po Europie i Ameryce. Podróżował i pisał: felietony do prasy warszawskiej, nowele, powieści obyczajowe, historyczne i przygodowe. 10 grudnia 1905 roku otrzymał najwyższe wyróżnienie w dziedzinie literatury, wspomnianą już Nagrodę Nobla za „Wysoko artystyczne zasługi jako pisarzowi epickiemu”.
Autor Trylogii, „W pustyni i w puszczy”, Krzyżaków”, „Quo vadis” zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey w Szwajcarii.
Kliknij a dowiesz się więcej: